نقش آفرینی گروه های زبان و ادبیات عربی در توسعه علمی دانشگاه ها

به نظر می­آید که نابسامانی کنونی زبان وادبیات عربی، مانند دیگر رشته های موجود، در دانشگاه های کشور ناشی از بی­تدبیری برای آینده ­باشد. تجربة تمدن اسلامی در گذشته و تمدن اکنون غرب روشن می­سازد که توسعه زبانی عامل پیشرفت است؛ زیرا زبان مهم‌ترین نهاد اجتماعی می­باشد که ظرف دانش­های گوناگون است. زبان عربی، علاوه بر این­که زبان دینی و مؤثر بر زبان ملی و فرهنگی ماست، زبان رسمی 21 کشور دنیاست که در دوحوزه راهبردی خاورمیانه وشمال آفریقا هستند و با کشور ما نزدیکی جغرافیایی و فرهنگی دارند، و به خاطر موقعیت ممتاز جغرافیایی و سیاسی، به نقش رسانه­ای قابل توجهی دست یافته­اند. از این­رو با آینده نگری و برنامه­ریزی می­توان رشته زبان وادبیات عربی را تبدیل به دانشی کارساز در توسعة علمی دانشگاه­ها و کشور نمود وآن را به جایگاه مناسبی در میان رشته­های دانشگاهی رساند. زبان عربی می­تواند در ایجاد گرایش­های نو و بین رشته­ای، قطب­های علمی، مراکز تحقیقاتی اقتصادی و اجتماعی و زبان­پژوهی، انجمن­های علمی و مجلات علمی پژوهشی،  در توسعه علمی کشورنقش آفرینی کند.